Leyte

It's been 8 months since the time na nagkukumahog ako mag book online ng seat sale isang airline para sa  plane ticket for our planned entire family vacation to our hometown, Leyte.  I was so lucky dahil nakakuha ako ng sale ticket na roundtrip na for only Php 800 lang.  O di ba, murang mura na.  For those who are not yet familiar with the place, dahil hindi naman sya well-known travel destination like Cebu, Palawan, Boracay, Bohol and etc.  Leyte is known of its  Leyte Landing Memorial Park in Red Beach, Palo, wherein we can find  the spot or monument where American liberation forces of General Douglas MacArthur landed.

Leyte is also known by its famous San Juanico bridge, na sabi nila ay ito na yata ang pinakamahabang tulay sa Pilipinas,  more or less 2 km travel.  Kilala din ito as Marcos bridge dahil ito ay ginawa during ng Marcos regime na kung saan ito ay project ni Imelda Marcos na isa ring native from Leyte para sa kanyang mga kababayan.  Ang bridge na ito ay nagdudugtong ng Samar Island at Leyte.

So hayun may konting idea na kayo sa province ko. 

Excited na kasi ako sa aming pagbabalik probinsya since nag migrate (hehehe)  kami dito sa Manila noong 1995 until now dalawang beses palang kami nakauwi doon noong 1998 at 2005 pa yata.  So I'm sure madami ng pagbabago doon and I've heard nga na ang dami na ng development doon lalo na sa mga lupa. Like yung mga rice fields was transformed na into subdivisions, yung mga coconut plantation or vacant lot natayuan na ng mga sikat at malalaking department store.  Yung dating mga stores, call centers, establishment na dito lang sa Manila matatagpuan ay meron na rin daw doon sa ngayon.  So in short, for the past years, may progress na rin pala yung place namin na dating tahimik at simple lang ang pamumuhay.  Somehow, natutuwa naman ako dahil at least hindi napag iiwanan ang aming probinsya.  Kaso naisip ko, baka hindi ko na rin ma appreciate ang mga bagay bagay na madadatnan ko doon dahil mas gusto ko pa rin sana balikan doon yung aking mga naiwan at nabuong good memories mula noong bata pa ako. Lalo na doon sa bahay na kung saan kami lumaki at nagkaisip.  Kaso wala na yun dahil nabenta na ng aking mga parents.  Minsan nga naisip ko, if one day magkaroon ako ng pera, bibilhin ko ulit yung house namin doon kasi sobrang nanghinayang talaga ako dahil ang daming good memroies na nabuo sa bahay na yun kasama ang buong family ko. Maski simple lang ang buhay namin dati doon masasabi ko na naging masaya din ang childhood ko.  Sobrang payak lang ang buhay namin dati although mahirap pero masaya. Imagine mo, ang buhay probinsya namin dati.  Lahat ng oras doon mahalaga at talagang naka schedule.  Like paggising sa umaga, dapat hindi ka lalagpas ng 7AM gising ka na.  Dapat may magawa ka munang household chores bago makapag almusal.  Eksaktong 12noon kakain.  Kailangan sabay sabay pa kumain or else magagalit ang aming padre de pamilya.  After lunch, sietsa na. Sleeping time until 3PM, with background drama sa radyo. After matulog, pwede na maglaro ang mga bata at yung mga matatanda naman ay nagkikipag kwentuhan sa mga kapitbahayor gumagawa ng mga gawaing bahay hanggang 6PM.  After  6PM wala na dapat bata sa labas  dahil may mga pinaniniwalaang kasabihan na kesyo makakasagi na ng duwende at kung anu ano pa. Kailangan nang maglinis ng katawan in preparation sa dinner na usually ay 7PM.  After dinner, kailangan tumulong sa gawaing bahay hanggang sa matapos maglinis ng dapat linisin at dapt ligpitin. After that pwede na manood ng TV hanggang 9PM. Kapag dinalaw na ng antok matutulog na naman. Di ba ang boring ng buhay doon? Dati yon, pero ngayon ibang iba na daw. Well, wala tayong magagawa dyan dahil 20th century na ngayon at kailangan ding mag evolve ang tao..hehehe..

Isa pang nami miss ko sa probinsya namin ay yung mga pagkain syempre.  Nakatikim na ba kayo nito?  Ito ang tinatawag na Chocolate Moron ng Leyte or sa iba ay Chocolate Suman.  Its made of Malagkit  Rice then flavored with Cacao (chocolate) coconut milk then to make it special, nilalagyan pa ng peanuts and cheese.  Kung mapasyal kayo sa Leyte, don't miss to have a taste of this.

Ito ding tinatawag na Binagol ng Leyte, made of root crops sya parang family ng "gabi" na may taste na ng caramel ang gitna dahil sa coconut milk at sugar and many more na pinagsama sama.  Sarap din nito grabe!

Syempre, hindi rin matatawaran ang sarap ng mga dried fishes dito. Iba't ibang klase ng fish dito mo matatagpuan.  Maaliw ka pa kapag bibili ka ng dried fish dahil dito sa aming probinsya yung mga dried fish vendors dito, "singing vendors" din dahil habang binibilang at nilalagay nila yung fish na binili mo  sa supot pakanta ang pagbilang nila as in to the tune of kundiman pa nga yata..hehehe..ngayon kung nagmamadali ka, sorry ka nalang dahil kailangan mo maghintay hanggang sa matapos sila kumanta or else hindi mo makukuha yung binili mong dried fish.. hahaha...Ewan ko lang kung buhay pa ang mga vendors na ito at kung tuloy pa din ba ang practice na ito sa mga dried fish market doon.

Well, hayun ilan lang yan sa mga gusto ko balikan doon sa Leyte sa darating na August kung saan kami ay uuwi at magbabakasyon ng isang linggo. Yehey! Sana maganda ang weather at hindi kami abutan ng bagyo doon.  Lord please.

Have a nice day!

joy